Uitvaartspreker & levensloop coach Marjanne de Boer
‘De puzzel van je leven leg je pas achteraf. Elke keer als ik in mijn turbulente leven vastliep, ontdekte ik mezelf wat meer. De rode draad is dat ik altijd mijn hart heb gevolgd. Ik kon resoluut een baan opzeggen en gaan rondreizen met een gospelband. Mensen zeggen dan al snel: ‘Waarom nu alweer iets anders?’ Maar ik ben goed in iets nieuws beginnen, ik ben nieuwsgierig en wil mij ontwikkelen. ‘Live and learn’, zeg ik altijd.’
Zorgen is er bij ons thuis met de paplepel ingegoten, en ook dat iedereen erbij hoort. Onze gehandicapte oom bijvoorbeeld, die kwam vaak op de boerderij logeren. Hij woonde in bij mijn oma en daar wij iedere zondag naar haar toegingen, wist ik niet beter dat hij er gewoon altijd was en mee deed.
Burnout Ik werkte een tijd als assistent- inkoper in Amsterdam,ook al in de zorg; een overkoepelende organisatie van 12 zorg- en pleeghuizen waar ik korte metten moest maken met de kleine aanbieders. Ik was jong en verdiende goed, maar het voelde niet goed. Later ben ik geswitcht naar het werken op de werkvloer binnen de zorg, eerst ouderenzorg daarna gehandicaptenzorg, aan het bed, als manager, en bij multi-probleemgezinnen als counsel/ gezinscoach. Ik werd directeur van een zorginstelling, maar kreeg een burnout. Achteraf ben ik daar dankbaar voor, want die crisis zette me op het spoor van holistische visie op helpende zorg, familie-opstellingen, systemisch werk en NLP. Ik zocht inzicht in mezelf, in hoe ik het leven leef, als voeding voor mezelf, en ook om mijn zoon – die was zeven, ik was inmiddels gescheiden – goed te kunnen begeleiden.
Systemische invloeden Ik ontdekte hoe bepalend het overlijden van mijn oom, de jongere broer van mijn moeder, is geweest voor mijn leven. Mijn moeder was zwanger van mij, toen hij overleed. Hij lag ineens dood in bed. ‘Met de bijbel onder het kussen’, werd er altijd bij gezegd. Mijn moeder is zo boos geworden, ook op God. Ik ben er als foetus al mee belast. Ik moest de rouw dragen, en ik kreeg zijn naam.’ Maar ook in diverse levensfases kwam de dood, rouw en onverwacht afscheid al vaak dichtbij en werd ik al geconfronteerd met het feit dat het geen gegeven is dat je de pensioenleeftijd altijd maar zult halen. Een jonger zusje van mijn mede pubervriendin, een zelfdoding in de vriendengroep en afscheid van familieleden hebben achteraf blijvend herdenkingsschade aangericht en neem je dus als vanzelf mee op je verdere pad.
Circle of Life Gelukkig heb ik veel kunnen verwerken, al voordat mijn ouders overleden in 2018-2019. Ik had de puzzel gelegd: gezien hoeveel liefde er was in ons ouderlijk gezin; de trauma’s kwamen voort uit liefde. Drie jaar na hun dood, na een intens rouwproces en nadat we gerouwd hadden, mijn zoon en ik, wist ik dat in de uitvaartbranche al mijn opgedane levenservaring kon gaan bundelen. Ik werkte een jaar bij Dela, maar werken als zelfstandige past beter bij mij. In het contact met de nabestaanden, waarbij het toch heel speciaal is een onderdeel te zijn van een persoonlijke situatie, voel ik het als mijn taak te begeleiden naar en door de dag van de uitvaart heen alsook daarna. Ik volgde weer mijn hart en nu werk ik voor mijzelf, als uitvaartspreker. Zeer speciaal vind ik het om het In Memoriam te mogen schrijven voor mensen die zich bewust zijn van hun aankomend overlijden, vanuit hun thuissituatie maar ook vanuit een hospice. Maar ook het helpen van nabestaanden met vinden van de juiste woorden en het coachen dat zij het wellicht zelf kunnen oplezen met mij als back up is een mooi streven en wat blijkt enorm ondersteunend te werken voor hun verwerking en rouw.
Ik leg er veel in en haal er veel uit: in het ophalen van de juiste herinneringen en het schrijven van levensverhalen komt alles uit mijn leven samen. Door ervaring rijker wat ik nu graag inzet ter ondersteuning daar waar dat gewenst is.
Liefs Marjanne